Opis bibliograficzny:
Odpis z oryginału. Archiwum Państwowe w Siedlcach, Dokumenty rodziny Szenejków z byłego powiatu Biała Podlaska, sygn. 5.
REGEST:
Chwes Szenejko z żoną sprzedaje nieruchomości w miejscowości Szenejki Samojłowi[1] Szenejce, 1755 r.
Wyd: A. Rogalski, Najstarsze dokumenty rodziny Szenejków w zbiorach AP w Siedlcach, „Prace Archiwalno-Konserwatorskie”, 1999, z. 11, s. 5–25.
(s. 1)
Roku tysiąc siedemsetnego pięćdziesiątego piątego miesiąca septembra [2] osiemnastego dnia [18 IX 1755]
Na urzędzie dworskim JKMci łomaskim stanąwszy personaliter [3], Chwes Szenejko, za wspólną radą i małżonki swojej, Hanusi Sadownianki, jawnie i dobrowolnie, przez żadnego na to przymuszenia, czyniąc o tym każdemu wiadomo teraz i na potem, ludziom będącym, iż mając swoją [własność] w tej ojcowiźnie [4] po ojcu swoim rodzonym, Hawryle Szenejku, tamże w Szenejkach do praw młynarskich należącą, którą to swoją ojcowiznę sam i nie posiadając [5] i nie utrzymując się przy niej, ale na terminie niniejszym, Samojłowi Szenejkowi, tamże w Szenejkach w sąsiedztwie mieszkającemu sprzedał, to jest: gruntu we trzech poletkach zagonów półtrzecia z siedliskiem z chałupą, stodołą, z kotesznią [6] i chlewem, także z morgiem, naddatkami i przymiarkami, z sadem owocowym i chmielowym, z łąkami, bagnami i zaroślami, z rzekami, gajami, zatokami i z cząstką we młynie należącą ze wszystkimi a wszystkimi do takowej sukcesyi przynależytościami, najmniejszej rzeczy na osoby swoje nie ekscypując [7], ani zostawiając to wszystko, jako jest dobrze wiadomo. Implikując do tego zapisu złotych 94, które jeszcze Samojło Szenejko Hawryłowi Szenejkowi stante vita [8] ojca, Chwesia Szenejka, wyliczył, a teraz własnemu sukcesorowi, Chwesiowi Szenejkowi, podług targu i umowy złotych 56 dolicza, której sumy pomieniony Chwes Szenejko za wyrażoną swoją ojcowiznę od Samojła Szenejka z ojcem swoim złotych polskich 150 odbiera. A po takowym tedy wyliczeniu i odebraniu sumy pomienionej, tenże Chwes Szenejko z małżonką swoją, takową wyrażoną ojcowiznę swoją sprzedał Samojłowi Szenejkowi, małżonce, potomstwu i wszystkim jego
(s. 2)
sukcesorom na wieczne i nigdy nie na odzowne czasy [9] podaje i zapisuje w wieczne i w spokojne dzierżenie i używanie oddalając tym wieczystym zapisem samego siebie, małżonkę, potomków swoich i wszystkich krewnych bliskich i dalekich, którą to sprzedażą moją od daty niniejszej pomienionemu Samojłowi Szenejkowi, małżonce i potomstwu ich wolno, jako swoją własnością, jako ichnie, szafować, sprzedać, dać, darować, zamieniać i wszelkich sobie pożytków wynajdować, bez żadnej najmniejszej naszej i sukcesorów naszych przeszkody. Pod zaręką [10] takowej że wyrażonej samemu, każdy takowy w tym jako przeszkodę czyniący, połowę sądowi należącemu, a drugą połowę stronie ukrzywdzonej płacić będzie powinien. A choćby i nie jeden raz takową wyrażoną zawsze uporczywie strony płacona być miała, jednak ten nasz wieczysty zapis przy swojej mocy zostawać ma i powinien będzie, do którego to zapisu na większy walor osobami swoimi i do tegoż zapisu zaproszonymi przyjaciółmi własnymi rękami, każdy przy imionach i nazwiskach swoich kładąc krzyżyki, podpisali się.
Ja, Chwes Szenejko kładę krzyż. Ja, Hanusia Sadownianka Chwesiowa Szenejkowa kładę krzyż. Do tegoż zapisu przyjaciele proszeni i o takowej sprzedaży dobrze będąc wiadomi i przy tym będący. Jako to ja takowy tedy zapis wieczysty Samojłowi Szenejkowi, małżonce i potomstwu ich służący, przy pieczęci własną ręką moją stwierdzam i podpisuję.
Działo się we dworze JKMci łomaskim roku i dnia wyż wyrażonego [11].
[1] Samojło to forma imienia Samuel. (Abramowicz Z. Imiona starotestamentowe w kulturze podlaskich żydów i chrześcijan, „Onomastica” 60, 2016, s. 79). W edycji pozostawiono formę oryginalną, której prawdopodobnie używał nabywca majątku.
[2] Września
[3] Osobiście
[4] Tak oryg. (tu i dalej): ojczyznę.
[5] W oryg. posydując.
[6] Prawdopodobnie chodzi o wozownię; kotcz – kareta, wóz, kocz; kotczy koczowy, powozowy, wozowy - woźnica, M. Arcta Słownik staropolski 26000 wyrazów i wyrażeń używanych w dawnej mowie polskiej. T. 1, oprac. Krasnowolski A. Warszawa 1914, s. 136. W edycji A. Rogalskiego istnieje zapis „kotesznią”.
[7] Nie wyłączając
[8] Za życia
[9] „Nigdy nie na odzowne czasy” – bezpowrotnie. Odzowne – odzywające się echem.
[10] Rękojmią.
[11] Podpis nieczytelny.
Odczyt źródła: Beata Magier pod kierunkiem Marcina Pytla